Η Ψυχιατρική είναι η ειδικότητα της Ιατρικής που έχει ως αντικείμενο τη διάγνωση και τη θεραπεία των Ψυχικών Διαταραχών και των ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων γενικότερα. Δημιουργήθηκε ως ξεχωριστή ιατρική ειδικότητα πριν δυο περίπου αιώνες. Μέχρι τότε η αντιμετώπιση των ψυχικών ασθενειών πέρασε από διάφορα στάδια: από την ανάτρηση του κρανίου που επιχειρούσαν οι προϊστορικοί μάγοι, τις ιεροτελεστίες και τον εξορκισμό, την θεώρησή τους ως αντικείμενο της φιλοσοφίας, αλλά και τις καταστάσεις του Μεσαίωνα, όπου ο ψυχικά ασθενής τιμωρούταν, φυλακιζόταν ή εξορκιζόταν από κληρικούς, «μάγους» ή «γιατρούς». Ο Ιπποκράτης ήταν από τους πρώτους που περιέγραψε τις βασικές ψυχικές διαταραχές –τις λεγόμενες «φρενίτιδες»- με ονόματα που χρησιμοποιούνται έως σήμερα : «υστερία», «μανία», «μελαγχολία», «άνοια», «παράνοια». Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης έκαναν και αυτοί λόγο για ψυχικές ασθένειες, τις εξέταζαν όμως με φιλοσοφικό τρόπο σκέψης.

Από τον 19ο αιώνα και μετά πρωτοεμφανίζεται η Ψυχιατρική σαν ξεχωριστή ιατρική ειδικότητα στην Δυτική Ευρώπη και η ψυχική ασθένεια προσεγγίζεται από καθαρά ιατρική πλευρά, όπως και οι λοιπές ασθένειες του ανθρώπινου σώματος. Βέβαια, δεν υπάρχει μια θεωρία, ούτε θα υπάρξει ποτέ, που να εξηγήσει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής. Κατά συνέπεια και η θεώρηση της ψυχικής νόσου δε μπορεί να είναι μονόπλευρη, αλλά απαιτεί έναν ολιστικό τρόπο σκέψης και μια προσέγγιση του ψυχικά ασθενή που συμπυκνώνεται στον όρο Βιο-Ψυχο-Κοινωνική (Βιολογική-Ψυχολογική-Κοινωνική).

Ταυτόχρονα η Ψυχιατρική αποτελεί μια από τις πιο εξελισσόμενες ιατρικές ειδικότητες στον τομέα της έρευνας, αφού μελετάται πλέον διεξοδικά το κομμάτι της οργανικότητας των ψυχικών διαταραχών και ανακαλύπτονται συνεχώς καινούργια φάρμακα που αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τα ψυχικά και σωματικά συμπτώματα των διαταραχών αυτών.

Στις μέρες μας η Ψυχιατρική με τη διαδικασία της Αποασυλοποίησης, επιχειρεί να περιορίσει την παραμονή του ασθενή στο παλιό ψυχιατρείο-άσυλο στο ελάχιστο και με την εφαρμογή των προγραμμάτων της Κοινοτικής Ψυχιατρικής προσπαθεί να επιτύχει την ταχύτερη και ομαλότερη προσαρμογή του στο κοινωνικό σύνολο.